«انا انزلناه»
و در ركوع و پس از سر برداشتن، و در سجده اوّل و بعد از آن و در سجده دوّم و پس از آن در هر يك پانزده بار سوره

«انّا انزلناه»
را مى خوانی آنگاه تشهّد خوانده و سلام مى دهى.

چون فارغ شوى بين تو و خدا گناهى نمیماند جز آنكه آمرزيده شود، و هر حاجتى كه از حق تعالى بخواهى روا خواهد شد، و پس از آن اين دعا را مى خوانى:

لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّ آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ إِلَهاً وَاحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ لا نَعْبُدُ إِلّا إِيَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ [وَ لِلَّهِ الْمُلْكُ وَ الْحَمْدُ] وَ أَنْتَ قَيَّامُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ [حَقٌ ] ،

شايسته پرستشى جز خدا نيست، پروردگار پدران نخستين ما شايسته پرستشى جز خدا نيست، پرستيده يكتا و ما تنها به فرمان او هستيم.

شايسته پرستشى جز خدا نيست، جز او را نمى پرستيم، و دينمان را براى او خالص مى كنيم، گرچه مشركان را خوش نيايد، معبودى جز خدا نيست، يكتا، يگانه و بى همتاست، به وعده خويش وفا كرد، و بنده خود را يارى كرد، و سپاهش را نيرومند ساخت و به تنهايى همه دشمنان را گريزاند و تار و مار ساخت، فرمانروايى و ستايش تنها شايسته اوست و او بر هر چيز تواناست، خدايا تويى! نور آسمان ها و زمين و هر كه در آنهاست، پس ستايش تنها براى توست.
و تويى برپادارنده آسمان ها و زمين و هركه در آنهاست، پس ستايش تنها تو را سزاست، و تو حقىّ و وعده ات حق

وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ إِنْجَازُك حَقٌّ وَ الْجَنَّةُ حَقٌّ وَ النَّارُ حَقٌّ [وَ أَنْتَ الْحَقُ ] اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خَاصَمْتُ وَ إِلَيْكَ حَاكَمْتُ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ وَ أَخَّرْتُ وَ أَسْرَرْتُ وَ أَعْلَنْتُ أَنْتَ إِلَهِي لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ .

و گفتارت حق و عملت حق و بهشتت حق و دوزخت حق است.

بار خدايا تنها به فرمان تو و به تو ايمان آوردم، و بر تو توكلّ كردم، و به خاطر تو (با بدان) دشمنى كردم، و تنها به سوى تو دادخواهى نمودم.

پروردگارا پروردگارا پروردگارا! ببخش گناهانى را كه پيش از اين مرتكب شده ام و پس از اين مرتكب مى شوم و آنچه پنهان و آشكار انجام داده ام، همه را خداى من! هیچ شايسته پرستیده شدنی جز تو نيست.

درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد! و مرا بيامرز و به من مهرورز و توبه ام را بپذير، همانا تنها تويى بسيار توبه پذير مهربان.

علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده: اين نماز از نمازهاى مشهور است و سنّى و شيعه آن را در كتابهاى خود روايت كرده اند و برخی اين نماز را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند ولى از روايت اين نكته به دست نمى آيد و ظاهراً در ديگر روزها هم می توان آن را بجا آورد و نيز از جمله آن نمازها «نماز امير المؤمنين عليه السّلام» است.